Nevrotik Tarzlar

David Shapiro, psikanalizin ego psikolojisi ekolünden ve de W. Reich’tan esinlenerek psikopatolojiye ve psikoterapiye özgün bir karakterolojik yaklaşım geliştirmiş ABD’li bir klinik psikolog / psikoterapisttir. İlk olarak 1965 yılında yayınlanmış ve kısa sürede modern bir klasik haline gelmiş olan Nevrotik Tarzlar kitabında Shapiro, dört ayrı nevroz tarzına (obsesif-kompulsif, paranoid, histerik ve itkisel) ait düşünüş, hissediş ve davranış özelliklerinin oldukça kapsamlı ve çarpıcı bir değerlendirmesini yapmaktadır.

Kitabın temel önermesi, bütün nevrotik belirti ve özelliklerin kişinin karakterinin bir ürünü olduğu ve bu yüzden karakter yapısının bütününden bağımsız bir nevroz kavramsallaştırmasının mümkün olamayacağıdır. Shapiro’ya göre bilinç alanına girmesine izin verilmeyen sadece belli anılar ya da arzular değildir; aynı zamanda karakter tarzının bütününe dair ciddi kısıtlılıklar söz konusudur. Bu bakış açısı, genel olarak Ego Psikolojisi ekolü içinde sayılabilirse de döneminde egemen olan Ego Psikolojisi anlayışına göre çok daha az ortodokstur; klasik psikanaliz açısından bakıldığında ise iyice psikanaliz dışında görülebilir.

Nevrotik Tarzlar, egemen / resmi psikanalitik paradigmanın dışından söz kurmasına rağmen, nevrotik öznelliği çok zengin bir şekilde tarifleme kapasitesi nedeniyle çoğu psikanalistin ve psikanalize kulak kabartan psikoterapistlerin ilgisiz kalamadığı bir kitap olagelmiştir.

Psikanalitik psikoterapiyle ilgili herkesin nevrotik öznelliğe dair çok şey öğrenebileceği bir eser.