Enis Akın, bir kekemeliğin kıyısında, kendine dair bir boşluktan biriktirdiği kelimelerle yazıyor. öpünce geçmez, kapımıza dayanmış bir kötülük ve onun dayattığı gündemle hayatta kalmaya çalışırken, mutsuzluğu dudaklarımızın kenarında alaycı bir gülümsemeyle karşıladığımız zamanları hatırlatıyor.
yere yakınlaşmak arzusuyla sana suya göğe sarıldım sokaklardan kalkan sise geceye boşluğa yüzüme bir bak gelmiş ve buralarda kalmış bir at izi ayaklarım avunur avunmaz yüzüm yetinir yetinmez öpünce geçmez öpünce geçmez düşlerimdeki ülkeye uçup kaybolmadan önce kalbimi tut ve bırak tut ve bırak şimdi
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
