Osmanlı, Cumhuriyet ve Aleviler

Selim (Yavuz) 1514 yılındaki büyük kıyımından sonra denilebilir ki Aleviler hiç bir padişah döneminde rahat ve huzur bulamadılar.Devletten gelen baskılardan cesaret alan medrese,cami,müftü,hoca ve benzeri kesimle aynı şekilde hareketle aslı astarı olmayan dedikodu ve iftiralar ile geniş halkın kesimini kışkırttılar.Selçuklu döneminden günümüze kadar her dönemde Aleviler okumaya,iyiliğe ve güzelliğe,insanca yaşamaya ve insana saygı göstermeye özen göstermişlerdir.Alevilerin Düşüncesinde Asla Yobazlık ve hurafe yer almamıştır.Çağdaş ve hümanist bir yaşamın sembolü olmuşlardır.

Tek amaç insanca yaşamak ve insanca düzen kurmak... Selçuklu döneminde Baba İshak'ın önderliğinde Babai Ayaklanması,Osmanlı döneminde Simavna kadısı Şeyh Bedrettin,Şah kulu,Niksarda Nur Ali,Bozok'ta Baba Zennun orta Anadoluda Kalender Çelebi,Sivas yöresinde Pir Sultan Değişik zamanlarda Celali Ayaklanmaları ile Alevi toplumunun haksızlıklara karşı tahammülsüzlüğünü göstermektedir. Alevi toplumu tarihin her evresinde gerek aile içinde,gerekse dergahlardaCem evlerinde ve cemaatlarda Eline Beline Diline sahip olmak ilkelerini kuşaktan kuşağa aktarmıştır.