Var gibi göstermedim olmayanı Bakışlarınızın pasıyla yıkadım yüzümü Binlerce pıtrak yapıştırdım dilsizliğime Ruhumda dile geldi susan bakışlarınız
Benim içinizde yaşadığıma Yalnız sözcüklerim tanıklık edecek Sokakların gölgesine gömdüğüm yalnızlığım Harflerin öğütmediği adımı şiirlerimle parlat
Öyle bir yere vardım ki kendimde Nesneler insanlara dönüştü gözlerimin önünde Gülüşüm bakışlarınızda esen rüzgâr Aşınmış denizlere koşan ırmaktır
Ey doğduğum topraklar Ormanlar utandı köklerimin çıplaklığından Ben ne yüzmeyi bilirim ne unutmayı sevdiklerimi Taş kesilmiş ruhumun paslı denizi bile yosun kokar
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
