Okyanus kadar büyüktü benim alanım… Mis gibi bahar kokuyordu… Sonsuzdu… Sınırları yoktu… Çiçekler her yanımı sarmıştı. Tertemiz havayı içime çektim. Palmiye ağaçlarının arasında, cam gibi parıldayan tertemiz ırmaktan suyumu içtim Akşam oldu ve yıldızlar eşliğinde, ay dedenin kucağında nefis bir uykuyla gecemi taçlandırdım. Anladım ki çok özlemişim kendi ortamımı. Kavuştum özlediklerime… Peki siz? Hiç düşündünüz mü? Özledikleriniz nerede? Kavuşmak için çaba sarf ettiniz mi?
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
