"Kimse onun gibi gülümsemiyordu bana. Annem çok işi olduğundan çok yoruluyordu. Bazen gülmeyi unutuyordu. Ablam. 'dersim var, git başımdan' diyordu. Ninem namaz kılıyor. Tanrı'yı düşünüyordu.Babamı zaten az görüyordum. O da ikide bir, 'ben önemsiz bir memurum' diyordu. Porselen abla yorgun değildi. 'Git başımdan,' demiyordu.Önemsiz biri olduğunu da sanmıyordu." Selçuk Baran, bu defa çocuk öyküleriyle bizimle.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
