Onun okula başlamasını garip karşılayıp gözleriyle tuhaf tuhaf süzenler oluyordu. Hele hele önüne geçip;
- Senin golların yoh mu?
- Gollarına ne oldu?
- Golların doguştan mı böyle yohsa sonradan mı oldu?
- Yemegi sana kim yedirior?
- Vah vah yazığ, şu gıza bağ! İyi ki de bizim gollarımız sağlam, halimize şökredelim!
- Senin kolların yoh, yazıyı nasıl yazıyorsun?..
Soruları onu çileden çıkarsa da bozulduğunu belli etmeme çalışıyordu. Daha da ileri gidip önlüğünün altında kolları var mı yok mu diye elleriyle yoklamaya çalışanlar…
“Nasılsa beni eninde sonunda bu halimle kabul edecekler.”
Diyerek kalbine biraz daha dayanması için yalvarıyordu...
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
