Gülçin, pencereden kolunu sarkıtmış, Hasan onun elini tutmuştu. Gülçin’in gözleri dolmuştu, eli elinin içinde tedirgin kıpırdıyordu. Bir şey söylemek istiyor da ağlamasının buna engel olmasından korkuyordu sanki. Hasan bunu bir ay ayrı kalacak olmalarına yormuş, tam yatıştırıcı sözler söylemeye hazırlanırken, "Bir başkası var!" deyivermişti Gülçin, çatlayan, acılı bir sesle. Aynı anda tren hareket etmişti. "Beni affet Hasanım!" (...)
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
