İtilen bir kapıydı hüznü akşamların Kapanan kanatlarla azalırken mavilik Yollarda söylenen çocukluk şarkıları Bir su yüzeyinde başlayan uzaklık Bazen olmazdı gece olmazdı yıldızlar Hep orada yaşardı o sonsuz düşünce Mor rüzgârlara dönüşürken yalnızlık Guvarları yıkılmış bir denizdi gözyaşı
Mélodie Silencieuse
Une porte qu’on pousse, telle était la mélancolie des soirées Lorsque de ses battants refermés s’atténuait la couleur bleue Les chansons de l’enfance chantées dans les rues L’éloignement qui commençait sur une surface d’eau Parfois il n’y avait pas de nuit pas d’étoiles Vivait toujours là cette pensée infinie Pendant que la solitude se transformait en vents violets C’était une mer aux murailles écroulées, la larme
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
