Yürüdü. Saatlerce, günlerce, aylarca, yıllarca, sonsuzlarca yürüdü. Gözü duvarın üstündeydi. Dikkatle inceliyordu. Derken ilk keşfini yaptı. Duvar sürekli dışa doğru kıvrılıyordu. Cennet daire şeklinde olması gerektiğinden bu durum ilginçti. Daireydi de. Biliyordu bunu. Bir miktar sonsuzluktan sonra ikinci keşfini yaptı: Beyaz bir yatak. Aynı kendisininki gibi. Üçüncü keşif: Kahverengi sırt çantası. Kendisininki. Dördüncü: Kapı. Aynı yere gelmişti. Şunu anlamıştı: Duvar cenneti değil, kendisini çevreliyordu…
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
