“Kalemi hiç kaldırmadan çizeceksin” demişti öğretmenim sıfırı öğretirken. O gün öğrenmiştim tüm sonların başlangıçla buluşmaya yazgılı olduğunu. Bunu hiç unutmuyorum ama her sahneye çıktığımda repliğimi unutuyorum artık. Hep aynı şeyi söylüyor öğretmenim o zaman: “Otur! Sıfır! ” Hayat dersinden sınıfta kalıyorum ha bire. Baştan başlayıp sona ulaşıyorum; sıfır. Geri dönüp sondan başlıyorum bu kez, başa dönüyorum yine; sıfır. İçinde boğulduğum, sınırlarını gide gele bin kez çizdiğim o çemberin çeperini zorlama girişimi bu öykü de.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
