Kalbimin gökyüzünden şiir yağmuru damla damla atıştırmaya başladı, Bedenimi mis gibi toprak kokusu sardı, Yüreğim eline bir fincan kahve aldı, Buğulu penceresinin önüne oturdu. Ve yeryüzüne düşen her şiir damlasını okumaya başladı.
Dedi ki kendi kendine: “Şiir okumayan kadın aşksız kalır, şiir bilmeyen adam ise aşkı öldürür...”
Şiir yazmak şiir okumaktan çok daha zordu. Ama şiir yazdırmak, işte bu imkansızdı. Ve bazıları bir şekilde imkansızı başarıyordu. Gülüşüyle, bakışıyla, ses tonuyla bir başkasına şiir yazdırıyordu.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
