Siyah Koku

Babil’in Yorumu

Doğaya verdiği zararın büyüklüğü konusunda insanlığın sahip olduğu öngörü, gerçeğin karşısında oldukça masum duruyor. Bu korkunç tahribatın neticeleri için hep uzak bir gelecek tasavvur ediyoruz ve hakikati yalnızca bir avuç insan haykırıyor. Suyun neredeyse tükendiği, zihinlerin uyuşturulduğu, plastikleşerek canlılığını yitirmiş bir dünyada geçiyor Siyah Koku da, zannettiğimizden daha yakın bir gelecekte, kurmaca bir ülkede. Gülayşe Koçak, alabildiğine karanlık bir atmosferin içinde, okuyan hemen herkesin kendinden bir şeyler bulabileceği, kimi zaman tutkulu kimi zaman ezici bir aşk hikâyesi anlatıyor; sevginin de maraz doğurabileceğinden, onun bir tahakküm kurma aracına dönüşebileceğinden bahsediyor. Militarizmi topa tutuyor bir yerde, toplumsal cinsiyet eşitsizliğinin merhalelerini gösteriyor. “Öteki”nin inşasına dikkat çekiyor Siyah Koku; okurunu da henüz ilk sayfadan içine çekerek uzun bir süre hikâyesine hapsediyor.

“Hayat hepimizi kendimiz olmaktan, insan olmaktan çıkardı.
Çünkü bugünkü dünya, deli bir dünya.”

Suyun tadının da, sesinin de hüzünlü bir efsaneye dönüştüğü; toplumsal öfkenin ve diğer insani duyguların sokaklara püskürtülen sakinleştiricilerle kontrol altında tutulduğu; ayrımcılığın, acımasızlığın ve kayıtsızlığın sıradanlaştığı; kültürün ve dilin neredeyse öldüğü; insan bedeninin bile devlet eliyle küresel ranta dönüştürüldüğü karanlık bir dünya ve bu karanlığın kuytusunda parlayan sıra dışı bir aşk hikâyesi...

Gülayşe Koçak, koca bir gezegenle birlikte geleceğini de sakatlayan insanoğlunun olası kaderine bakıyor Siyah Koku’da; en kötü ne olabilir, diye soranlara, o kadarını da yapamazlar, diye cevap verenlerin kaderine: Bugünün acı gerçeklerinden de izler taşıyan ürpertici bir ekolojik distopya...

“‘Bu heykel, halkımızın vatan sevgisiyle kahramanca sunduğu değerli bedensel katkılarıyla dikilmiştir!’ diye gürlüyor Bakan. ‘Yurtdışındaki nice prestijli müzelerde ve sanat galerilerinde Biz gözlerinden, Biz’im gözlerimizden oluşturulmuş nice değerli sanat eseri sergilenmekte... Gözlerimiz bütün dünyayı geziyor, bütün dünyayı görüyor! Dünya gözlerimizden korksun!’ diye iftiharla anlatıyor.”