Kefaloz kumsalı… Gözlerimin ucundaki, mavi huzur…Hiç değişmeden kalmış nadir ada fotoğraflardan biri gibi karşımda duruyordu. Tüm sahili neredeyse boydan boya gören otelin verandasına çıktığımda gün doğmak üzereydi.” Az sonra güneş doğacak Gökçeada’da ve ben Kefaloz’daki batışını göremeden geçip gidecek. Bedenime değerek akıp geçecek zaman ve günün birinde ruhumu bıraktığım o kumsalda kendimle buluşacağım.” dizeleri hasretle döküldü dudaklarımdan. Zamanın, zamansızlığında kaybolan ruhum, artık geri dönmüştü.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
