Suskun Hüzün

Üzerimde rengi solmuş bir hırka

Hırkamın cebinde hayallerim

Umutlarım uçuşuyor loş bir adada

Küskünüm kendime ve hayata

Ne ben kendime verdiğim sözleri getirdim yerine

Ne de hayat doyasıya güldü yüzüme

Bilmem, geri getirilebilirmi kaybolan ömrüm

Gülmeyi yeni baştan öğrenebilir mi bu yüzüm

Gülemiyorsam, işte böyle suskun ve hüzünlüyüm