Tahire, Sevgili Tahire’m

Bu kitaptaki mektuplar, bir yandan İran’ın önde gelen yazarlarından biri olan ve bazı eserlerinde Govher Murâd takma adını kullanan Gulâmhuseyn Sâidî’nin hayatının çok özel bir yönünü ortaya koymakta, öte yandan ise çağdaş İran edebiyatının bir bölümünü yansıtmaktadır.
Tahire ile Gulâmhuseyn birbirlerine hiç kavuşamadılar. Bu fani dünyada yaşadıkları süre boyunca aşk acısı ve ayrılık üzüntüsü onların yoldaşı olmuştur.
 
Tiyatro telaşını geride bırakalı iki üç gün oldu. “Verezil” sah­nelendi, ilk günlerde pek çok teknik arızalar yaşandı fakat di­ğer günler nispeten daha iyiydi. En azından başarısız olma­dı. Her ne kadar eser, tam içeriği ile icra edilemese de ilerleyen zamanlarda “Verezil” oyununun diğer oyunlarla karşılaştırıl­dığında daha çok başarı elde edeceğini düşünü­yorum.

Çünkü toplumun çoğunluğu böyle oyunlardan hoşla­nırlar. Hem halk, hem de üst düzey. Dekorun kurulma koşuşturmalarından dolayı sabaha kadar telefonun yanına gelme fırsatım olmadı. Birkaç gece seni rüyamda gördüm, bana güceniyordun ve özrümü kabul etmiyordun. Her neyse birkaç gün sonra biraz daha rahatlayacağım, gece işleri bitecek ve senin yanına geleceğim.