Uzun süre kendine gelemedi. Bedeni ağır bir külçe gibiydi. Yarı canlı yarı cansız öylesine çöküp kaldı. Ölmüş müydü yoksa? Yok canım ölmüş olsaydı kaba etleri böylesine ağrır gözleri tuzlar serpilmişçesine sızlar mıydı? Ya kolları bacakları? İçi dışına çıkmıştı sanki. İlk defa bedenindeki ağrılar ve sızılar mutlu etti onu. Yaşasın ölmedim işte yaşıyorum yaşıyorum diye haykırdı sevinçle. Bu sesi yalnızca kendisi duysa da umurunda değildi. Ayağa kalkmak istedi kalkamadı... Biraz dinlenip kendine gelmesi gerekliydi. O da öyle yaptı. ZEKERİYA ÇAVUŞOĞLU
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
