Türkiye’de Kentsel Koruma

Türkiye’de kentlerin tarihsel karakterini koruma amacı güden bilinçli çabalar 1960’lı yılların ikinci yarısında başlatıldı. Bu kitapta, Doğan Kuban’ın kent koruma sorunlarıyla ilgili olarak o dönemde hazırladığı altı çalışma bir araya getiriliyor. Plan önerileri, değerlendirme ve raporlardan oluşan ve çok sayıda fotoğraf, çizim ve planla desteklenen bu kapsamlı çalışmalarda İstanbul, İzmir, Gaziantep, Safranbolu, Kastamonu ve İznik kentleri ele alınıyor. Ancak kentlerin her birinin kendilerine has özelliklerinin yanı sıra, Türkiye’nin bütünü için geçerli belli ortak özellik ve sorunlara sahip oldukları da görülüyor. Her bölümde önce söz konusu kentin tarihi ve mimari yapısının özellikleri ortaya koyuluyor, ardından da bu özelliklerinn korunmasıyla ilgili değerlendirmelere geçiliyor. Kentlerin tarihsel yapısı, bu yapının işlevsel bölümnesi, ulaşım ve yol dokusu, anıtların dağılımı,siluet değerleri, yeşil alanlar, manzara noktaları, sit alanları, tarihi yapının korunmuş özellikleri gibi konular incelenerek tartışma ve önerilere bir arka plan oluşturulduktan sonra korumanın yöntemi ve uygulamasıyla ilgili ayrıntılar ele alınıyor. İstanbul’u Suriçi’nden İzmir’in Kadifekale’sine, İznik’in tarihsel dokusundan Safranbolu evlerine uzanan bir alanda ortaya koyulan bu tespit ve önerilerin yer aldığı metinler, bugün artık başlı başına bir tarihsel belge niteliği de taşıyor. Bu niteliğiyle kitap o yıllardan bugüne kent dokularında nelerin değişip nelerin değişmediğini ve söz konusu koruma önerilerinin ne ölçüde değerlendirildiğini izleme açısıdan da önem taşıyor.