Türkiye’de Kırsal Kalkınma

İnsanın yerleşim tarihi, toprağa bağlılıkla başladı. Tarihteki bütün büyük medeniyetler, toprağı işlemeye bağlı olarak gelişti. Buna karşılık bu faaliyetin yozlaşması veya bozulması da tersi bir etkiyle tarihte yüzyıllar süren büyük devlet ve medeniyetlerin sonu oldu. Tarihsel süreç boyunca medeniyetin seviyesini tayin eden insan-toprak ilişkisi, günümüzde de en etkili şekliyle belirleyici olmaya devam etmekte, bütün teknolojik ve kültürel gelişmelere rağmen 21. yüzyıl medeniyetlerinin temel anahtarı da gelişmiş bir kırsal alana sahip olmaktan geçmektedir.

Aslında sahip olduğu tarihsel yerleşim kültürü, geçirdiği evreler, bünyesinde barındırdığı doğal kaynaklar, Anadolu’nun gelişme yolundaki süreci daha hızlı ve kuvvetli geçmesi gerektiğine işaret etmektedir. Ancak görünen o ki, Türkiye’nin coğrafi konumu, sahip olduğu tarihsel kültür mirası bu dönüşümü sağlamaya yeterli olmamaktadır. Cumhuriyetin kuruluşunda itibaren gerçekleştirilen yasal düzenlemeler, idari teşkilatlanmalar, planlamalar, projeler ve kalkınma modelleri de, bütün iyi niyetlerine rağmen istenen kırsal dönüşümü sağlamaya yetmemiştir.

Türkiye’nin içinde bulunduğu yeni süreçte kırsal kalkınmaya yönelik etkin, sürekli, sürdürülebilir ve sonucu gözlenebilir uygulamalara ihtiyacı bulunmaktadır. Çünkü çağdaş bir kalkınmanın yolu refah içinde yaşayan nüfusa sahip bir kırsal alandan geçmektedir.