hüznü yola koydum şimdi yüreğime varsın diye arzı yararak hüznümle beslediğim bir karanfil âhımın gölgesinde bir yiğit susması gölgelerin dile gelmesi ondan
alnımı yıkadı bir el, gök kokuyordu kalbimi yunan suda bir ulvîlik vardı kederimi kan rengine boyayan düşte sessizlik göz yaşımdan beslenen seherde ince bir sızı yârdı
çöl, ne yana baksam çöl susuzluk, nereye uzansa fikrim yorgunum ve anlamsızım terk edin bu gemiyi siz de terk edin sonsuz çölleri bırakın bana
çocuklara sızımı bırakın sevsinler diye aşkı güneşle besleyin susuzluğumu ağrılarımı susturun çığlıklarla Hüseyn’im bugün su bile vermeyin
ben yeryüzünün damarlarında bir hayat unsuru ben en son muhtaç olacağınız yumruk yeryüzünü ihya edecek kelimeler biliyorum ve kurtaracak son defa arzı kelimelerim
kutlu ufuklar bekliyor bizi akınlarımız elbet göğsünü yırtacak karanlığın şehirleri kırmızıya boğacağız nurdan kaleler dikeceğiz bulvarlara ve kurtaracak son defa arzı kelimelerim
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
