Weneyen Kesere

Ev dıtinen min en se'ata ku min lingen xwe avete axa vı welatı bun. Se'ata ku min xwe di zike vı welatı de dıt, ev rastı li ber çaven min ketin. Pişti ji ser mayına min re hefte, mehe u sal bihorın, min hedı nas kir ku ez di dıtinen xwe yen se'ata ewilın de, rast bume. Divıyabu ku ev rastı bihatıba nivısandin. 'Le çawa?' Di seri de, bersıva ve pirse bi ereni li ba min nın bu. Le dile min guh nedida hoyen mejı u bersiva tuneyı. Dile min dibu rawireke wehşı, xwe li min dipeça, min keri u parı dikir u ji bilı peydakirina reyek ji bo nivısandina şikestın en ku di weneye duwemın de dıyar dibu, tu re u maf ji bo min heq nedidıt u nedipejirandim.

Sala 2004an, meha ılone bu. Em li Kölne, li festivala yazdemın ya navnetewı a gele Kurd de beşdarı bibun. hevalekı pirtukek dıyari min kirıbu, Pirtuk ya Keke Mehmed Uzun, a bi nave "Rojek ji Rojen Evdale Zeynike" bu.

Xwendina min ya bi zaravaye kurmacı, bi ve pirtuke destpekir. Le ne hesan bu. Min dixwend, le hema tene xwendin bu. Min baş fem nedikir. Ere min kurmancı dizanıbu, le zanına min zanıneke rojane bu. Zanıneke beling u be hiş bu.

Xwendin u nivısandina min lewaz bu, ji bo kurmancıya akademık tera xwe nedikir u ev pirtuk di deste min de tişteke din, ango weke keçikeke hıjde salı bu; çaven we fena zeytune, ruye we nola heyvaronı u leven we hingivını bu. Por u bruyen we, bıhna gulbaxçeyeke bihuştı bu. Ceste we, fena deşt u zozanen Serhede bu. Evqas xweş, avi u dewlemend bu. Na na, ne tene keçikeke hıjde salı bu, her wiha zeryayeke be binı bu. Pelen we qirase u terikı bun. Le pelen nerm u germ u xweş u geş bun. Di zeryayeke wiha be bını u nazik u nazenın de, hunera evjenıye divıya. Le mixabin ku ev huner li nik min tuneyı bu.

Gava ku min dixwend bı zedeyı jı hevokan fem nedikir, poren min digijgijiyan u li min dihatin xezebe, Xwedeyyyyoo! Ew çi tıren jıyankujt bun?! Rıka min radibu. Mina pelen aqyanusekı. Weeeyyıih!! Ew çi pelen bewijdan bun?! Ez diqehirım, di hundire min de bagera herse digerıya. Bi vine vin digerıya u pe re min pirtuka di deste xwe de digirt u rast u çep li bin guhe dıwaran dixist. Le gava hersa min dadiket ez ji kiryara xwe posıde dibum. Ji çaven min rondike posıdebune dişujiyan. Piştre min radiheşt pirtuka xwe, delalıya ber dile xwe, karxezala hewşa dile xwe u bi hembeza xwe ve dişidand u bi ser de digırıyam.

Bi ve hers u girıye, keft u lefte, min be rawestan xwend. Ji ser despeka xwendina min re, şeş mehe bihoribun.. Piştı şeş mehan, min ji xwe te derxist ku ez diguherim. Ez xweş dibım. Dibim peyrev. Ere peyreveke berev gerdunekı evını, xweserı u ter ramanı! Raman u hizren min vediguheze. Ez dibim kurd. Di qazana ziman de dipijim. Bi qijeqijekı nerm u germ dipijim. Beje, pevy, gotin u hevok, min didin ber maçen terikı, min haş dikin, min di singe xwe de dikin xewe. Bi min şad dibin. Min ji zewqe dın u har dikin. Ez bervı kuranıya zerya zimane kurdı herikbar dikirim. Zimane dayike. Dıyarıya dayıke. Neynıka dayıke. Xemen dayike. Kef u kamranı yen dayike. Stran, çirok, dılok u payizoken dayike. Lorelor, eşe eş, xoştivı u kenen efsunı yen dayıke.

De were bi vı zimanı şad nebe!..