Bu siyah görüntüsünün altında bir beyaz vardı, bunu görmeme izin vermişti. Duyguları, bembeyazdı. İnsani yani, bembeyazdı. Savaş, bembeyazdı. Ama maalesef, ben ne siyaha ne de beyaza aşıktım. Ben maviye âşıktım, “Yangın Mavisi'ne.”
Sıraç biliyordu, Mayıs onun karanlığıydı. "Yangınım!" dedi ona, yanmak pahasına. İki insanın kaderi birbirine bağlıydı. Asla kopmayacak bir iple.
"Kaderin kırmızı ipliği… Unutma! Sıraç! O bağladı bizi."
Ve kıvılcım sıçradığı yerde beslenerek tahtını ateşe verdi. Yangın için geri sayım başladı.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
