"Şimdi ağaçların görülesi yaprakları Uyuyor dizlerinde usul toprağın Gözlerimi yumdum, soğuyorum Yaralı göğümden kar yağıyor kan yerine Oysaki hava ne kadar da güneşli acı Ve ne kadar da inatçı Saçlarımdaki papatya ihtiyacı Ne kadar sürer ki ağır Çok ağır bir geminin diplere batışı Bırakışı ya da erimez hazinesini koyu sulara Uğurum oluyor yelkovanımdaki acıdan pusula Yelkenleri kara bir şarkı korsanı Dikiyor kesilen düş uzuvlarımı yerine Söylendikçe azalır sandığım acı serenatlarım Pencere önlerinde Her şeyden haberdar sanki diyorum Öyle beyaz bakıyor yargısız bir kara kedi İpiri gözlerinde ömrümün perperişan silueti Oradan oraya zıplayan düşüncemdeki deli gitmeli Ama anlayamıyorum alnıma çizilmiş bu çizgileri Ki yasaklıyor nefesimi, yükseklere çıkmak yok!"
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
