Yargıtay Kararları Işığında Malvarlığına Karşı Suçlar

Malvarlığı, insanın, toplumun ve devletin değer verdiği bir kavramdır. Malvarlığı, üzerinde mülkiyet hakkı ya da zilyetlik bulunan değerleri ifade eder. Malvarlığı, maddi değeri olan şeyler ile kişinin yarattığı fikri ürünleri kapsar.

Kitabın konusu, TCK’nın 2. Kitabının, 2. Kısmının, 10. Bölümü ile sınırlıdır. Bu bölümde malvarlığına karşı işlenen suçlar yer almaktadır.
Bu kitaptaki çalışma yönteminin temel niteliğini belirtmem uygun olur. Kitapta bilinenleri tekrarlamadım, yeni TCK’nın yaklaşımlarını ve tartışmalı noktalarını öne çıkarmaya çalıştım.

Bu noktada, çalışmamın temelini oluşturan bir hususu açıklamam gerekir. Elinizdeki kitapta, uygulamacı dikkate alınmıştır. Bu nedenle, konuyla ilgili temel kavramların açıklanmasından mümkün olduğunca kaçınılmıştır. Ayrıca, önceki dönemlerin aksine, madde gerekçelerinde bilimsel bir yaklaşım sergilenmektedir. Bu nedenle, bu açıklamalardan da yararlandım. Hatta bazen yalnızca yollama yapmakla yetindim. Doğru ve yeterli açıklamaları tekrar etmeye hiç gerek yoktu. Kitabın ilk basısı 2008 yılında yayınlanmıştı. Geçen zaman için kitabın mevcudu tükendi.

28 Haziran 2014 tarihinde 6545 sayılı Yasa yürürlüğe girdi. Yasada kitabın içeriğinde yer alan suçlarla ilgili önemli değişiklikler yapıldı. Bunları inceledim ve kitaba işledim.

Kitabı zenginleştiren elbette Yargıtay kararlarıdır. Bu kararlara iki kaynaktan ulaştım. Yargıtay Arşivi bu kaynaklardan ilkidir. Yargıtay Arşivinden bana ulaştırılan kararlara, özellikle Ceza Genel Kurulu Kararlarına kitapta yer verdim.

İkinci kaynak ise, www. adalet. org web sitesidir. Bu Sitede yer alan, birincil kaynaktan buraya aktarılmış olan kararları alarak kitaba işledim. Sitemizin üyesi olan yargıçlara ve Cumhuriyet Savcılarına elbette gönülden teşekkür borcum var. Onlarla her konuda dayanışma içinde olmak bana mutluluk veriyor.

Aynı sahneyi paylaşan kişiler olarak, temel amacımız, AB’ye giriş sürecinde yasalarını yeniden yapan bir Türkiye’de, tüm hukukçulara ve topluma en iyiyi verebilmektir. Hukukçular, toplumun vazgeçilmezleri arasında yerini alan adalet hizmetinin birer -nefer- i olduklarına göre, bu hizmetin her türlü özveri ile görülmesinden başka bir amaç olabilir mi?