Tanyol’un şiirlerinde ağacın içinde barınan söz, gökyüzünü dolduran müzik, kanat açma isteği, umutla çizilen sahil, aşkla çağrılan kız hatırlanır. Unutmak ölmek gibi bir şey olduğu için şiir özneleri adı geçenleri unutmaktan korkar. Kişi, bir salıncağa, çocuğun sevincine, kırlangıcın çığlığına gömülmeyi vasiyet eder. Kışın hiç bitmeyecekmiş gibi bir kez daha geri geldiği, ruhunda dipsiz bir kuyu barındıran barbarların çağında, fısıltı saatinde suyun hangi dilde aktığı sorgulanır.
Elinizdeki kitap Tuğrul Tanyol Sempozyumu bildirilerinden meydana gelmektedir.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
