Yokluk

Üzülmem kimseye acımam

Düşerim düşenle beraber aynı çukura

Acısı hafifler belki orhanın

Atarım kendimi boşluğa

Yakalarım atlayanı havada

Aynı ocağa baş koyarım slyvia ile

Ya da yolun yarısını geçer geçmez

Dalarım derin derin düşünmeye beşiktaştakini

Bir dublede Cahit için içerim

Ne de olsa iki paralel acı kesilmezken

Birbirini götürür.