Ay'la vedalastiktan sonra kendini yavasça suyun üstüne birakti.
Dogduju adaya dogru yüzmeye bagladi. On, on bes dakika sonra bes metre uzaginda bir yunus baligi
belirdi. Denize bir daliyor, bir çikiyordu. Bir süre sonra yunus, onun çevresinde dönmeye basladi.
"Hadi gel, birlikte yüzelim." der gibiydi.
Bunu fark eden Menekse fisildadi.
"Bu gece her sey mümkün..."
Bunu der demez yunusun pesine takildi.
Ay isiã altinda yunus gümüs bir biblo, denizde olusan köpükler gümüs baloncuklar gibiydi. Yunus açiga dogru yüzdü, Menekse onu takip etti. Hatta onun ritmine uyup, suya bir dalip bir fikti. Su yüzüne son
Çiktiginda yunus çok yakinindaydi. Gördügü seyle bir anda donup kaldi. Yunusun sirtinda on yasinda bir çocuk vardi. Bir eliyle yunusun yüzgecine tutunmus, diger eliyle Menekse'ye;
"Hadi gel." der gibi el salliyordu. Saskin bir sekilde suyun üstünde hareketsiz kalan Menekse, sonunda haykirdi:
"Hermias!"
